en dan is het zover

De eerste dag van de vakantie en wij worden wakker in een witte wereld. 1 april hahaha…. 

Dat betekent voorzichtig rijden maar ook de plannen omgooien. We zouden via Duitsland gaan rijden en dan richting de Brennerpas maar dan zijn sneeuwkettingen verplicht ivm de verwachte pakken sneeuw en die hebben we niet. 

Dus heeft Harry bedacht dat we een alternatieve route nemen namelijk via Belgie, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Italie en dan met de veerboot naar Igoumenitsa Griekenland. 

natuurlijk namen we eerst even afscheid van de konijnen die zoals gewoonlijk met konijnendingen bezig waren en van Mollie die ons zeker zal missen maar Maurice zal haar vast een extra knuffel geven.. 

Onderweg kwamen we bij Breda op de snelweg A27 dit bijzondere sculptuur tegen Big Funnelman aangenaam. De kunstenaar wenst anoniem te blijven, hopelijk brengt het wat vrolijkheid in deze ellendige tijd. 

Op naar Antwerpen en dan richting Brussel. Op de radio klinkt vrolijk Boogie Wonderland want ze zijn net bezig met de Seventies top 100. Leuk Kc and the sunshine band.

Onder barre weersomstandigheden stuurt de Google trol stuurt ons richting Namen (Luxemburg) naar Metz (Frankrijk) en daarna bij Nancy gaat het even helemaal los. De Google trol stuurt ons door B weggetjes nergens naartoe en uiteindelijk belanden we in Strassbourg bij een klein Ibis hotel. 

de Boekanier word ons van harte aanbevolen door een dame die echt geen woord Engels of Duits verstaat, op loopafstand van het hotel. 

Maar geen reservering betekent geen diner dus lopen we verder het dorpje in. Er staan mooie vakwerkhuisjes en 1 daarvan blijkt een restaurantje te zijn. De uitbaatster laat ons met een gezellige tegenzin binnen. Ook hier spreekt niemand zn talen. De menukaart is abracadabra en we bestellen beide op de gok een specialiteit. Het bleken een soort deegknoedels te zijn drijvend in een waterige brei, stukje spek, rode ui en ham en nog iets ondefinieerbaars…   

meer dan de helft laten staan en wegwezen. Entschuldigung…   es war nicht zum fressen… 

Maar wel een lief vakwerkhuisje,  tot lezens

 

Laat een reactie achter