De bus ziet er niet uit na al die sneeuw en regenbuien maar bevalt verder prima. Een tevreden Harry zit genietend achter het stuur. De bus rijdt verrassend zuinig ongeveer 1 op 15 en trekt goed op heuvelopwaarts terwijl hij toch aardig volgeladen is met de fietsen, de schilderspullen en al mijn cremetjes. Op zondag geld hier een vrachtwagen verbod dus geen vrachtauto’s die de boel ophouden. We kachelen lekker door. De weg naar Bologne (E55) is lang en saai. We krijgen trek en stoppen bij een tankstation/eetgelegenheid (Chef Express) voor koffie met een broodje. Daar heb je een green card voor nodig. Dat is de internationale QR code van je boosterprik op je smartphone en tevens is een mondkapje verplicht. Dan naar een pilaar met computer. Keuzes maken en afrekenen met je pas. Dan een stempel op je bon en daarmee naar de counter. OMG !! Je moet hier echt hogere wiskunde voor hebben gehad. Ik denk aan alle ouwe besjes, hoe dan ??  Als ik het al niet snap. 

Okee nu Ancona aanhouden, het landschap wordt inmiddels wat heuvelachtiger en hier en daar duikt er een kasteeltje op. Links van ons verschijnt de Adriatische zee. We vinden een accomodatie in Bari Hotel Giardano. Na flink doorkachelen met korte invoegstrookjes en ze schuren als gekken zijn we echt verreisd. Het enige “restaurant” in de omgeving is Mac Donalds. Het is hier een mierennest aan auto’s.  Mac Donalds zit aan een winkelcentrum. Parkeren is een drama en er staat een hele rij wachtenden. Aansluiten maar… op de terugweg (het is al stikdonker)  stuurt de google trol ons eerst naar de verkeerde accomodatie en moeten we nog 20 minuten omrijden. Ben blij als we het eindelijk vinden en het bedje gespreid is. En nu lekker slapen. Welterusten.